Οι επισκέψεις στο Τμήμα Αιμοκάθαρσης τρεις μέρες την εβδομάδα, η σύνδεση με τη μηχανή για τέσσερις ώρες και οι συνέπειες της θεραπείας αυτής
Μπορεί η αιμοκάθαρση να δίνει λύση στην κακή λειτουργία των νεφρών, ωστόσο είναι μία διαδικασία με πολλές συνέπειες οι οποίες επηρεάζουν την ποιότητα της ζωής. Δύο νεφροπαθείς, ο κ Αχιλλέας Σαββίδης από τη Λευκωσία και ο κ Δημητράκης Γεροκώστας από τη Λεμεσό, μας περιγράφουν την καθημερινότητά τους, την εμπειρία της αιμοκάθαρσης και δίνουν το δικό τους μήνυμα σε όσους έχουν υγιή νεφρά.
Αχιλλέας Σαββίδης: Αντιμετωπίζω τη διαδικασία της αιμοκάθαρσης ως ρουτίνα
Την πρώτη φορά, η γνωριμία του με τη διαδικασία της αιμοκάθαρσης δεν κράτησε πολύ, μόλις όσο διαρκεί η εποχή του Καλοκαιριού. Όπως εξιστόρησε στο Ygeia-News ο κ Σαββίδης, «ανέκαθεν, κάθε έξι μήνες έκανα το checkup μου, χωρίς να παρουσιάζεται κάποιο πρόβλημα. Μέχρι το 2008, οπότε ο γιατρός μου διέγνωσε κακή κυκλοφορία στα κάτω άκρα. Ακολούθησαν επιπλέον εξετάσεις και διαπιστώθηκε από καρδιολόγο ότι είχα κλειστές αρτηρίες. Προγραμματίστηκε άμεσα εγχείρηση ανοικτής καρδίας τον Μάιο 2008. Άνοιξα τα μάτια μου έξι μέρες μετά, βρισκόμενος στην Εντατική Μονάδα, διασωληνωμένος, χωρίς να μπορώ να μιλήσω ή να κουνηθώ. Από τη λήψη πολλών φαρμάκων, επηρεάστηκαν τα νεφρά μου και άρχισα αιμοκάθαρση. Κατ’ ακρίβειαν μου έκαναν ήδη, μετά από την εγχείρηση. Ευτυχώς μέχρι τον Αύγουστο του 2008 η λειτουργία των νεφρών επανήλθε και σταμάτησα την αιμοκάθαρση».
Μετά την εγχείρηση ανοικτής καρδίας το καλοκαίρι του 2008, τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε βρίσκονταν υπό έλεγχο. Παρόλα αυτά η απώλεια της γυναίκας του τον Φεβρουάριο του 2010, όπως λέει, του στοίχισε πολύ και φαίνεται ότι αυτό επιβάρυνε την υγεία του. Γύρω στο τέλος της Άνοιξης του ίδιου έτους, αναγκάζεται να επιστρέψει ξανά στη γνωστή διαδικασία της αιμοκάθαρσης, αφού τα αποτελέσματα των αιματολογικών εξετάσεων κατέδειξαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τους νεφρούς του. Αρχικά πήγαινε δύο φορές την εβδομάδα, αλλά στη συνέχεια έγιναν τρεις. «Στην αρχή, μετά από κάθε αιμοκάθαρση ένιωθα σαν ζωντανός νεκρός. Παρόλο που μπορείς να περπατάς, δεν είσαι σε θέση να λειτουργήσεις όπως πριν. Αργότερα, συνηθίζοντας τη ρουτίνα αυτή, πήγαινα και με το αυτοκίνητό μου».
Πριν την αιμοκάθαρση ακολουθείται μία διαδικασία, μας εξήγησε. «Μετρούν τα κιλά μας και όσα υγρά δεν αφαιρέθηκαν κατά την ούρηση θα αφαιρεθούν από τη μηχανή. Αν είσαι διαβητικός όπως εγώ, ελέγχουν το σάκχαρο και αν είναι χαμηλό σου δίνουν κάτι γλυκό να φας. Ακολουθούν τέσσερεις ώρες, όπου είσαι σκλαβωμένος στη μηχανή».
Ο ίδιος μας λέει ότι αντιμετωπίζει τη δοκιμασία της αιμοκάθαρσης ως μέρος της δικής του ρουτίνας. Παρόλα αυτά, δεν παύει από το να υπάρχουν και παρενέργειες. «Αντιμετωπίζω τη διαδικασία αυτή ως ρουτίνα. Βέβαια υπάρχουν νεφροπαθείς που όταν τελειώνουν την αιμοκάθαρση, ζαλίζονται και δυσκολεύονται να περπατήσουν. Πολλοί είναι αυτοί που αντιμετωπίζουν και προβλήματα υγείας καρδίας, καθώς όταν επιστρέφει η μηχανή το αίμα, δημιουργείται πίεση σε αυτή. Κάποιοι που είναι διαβητικοί, καταλήγουν με ακρωτηριασμένα άκρα».
Ο κ Σαββίδης σημείωσε ακόμα ότι αυτό που του λείπει είναι τα ταξίδια. «Πριν ασθενήσω είχα δραστηριότητες πολλές. Ταξίδευα πολύ. Τώρα όλα αυτά μου λείπουν, μου λείπουν πολύ τα ταξίδια που έκανα παλιά».
Δημητράκης Γεροκώστας: Η αιμοκάθαρση χρειάζεται υπομονή και καλή διάθεση
«Όταν άρχισα αιμοκάθαρση, οι υπόλοιποι νεφροπαθείς ήταν πολύ λιγότεροι απ’ ότι σήμερα, γι’ αυτό και οι υπεύθυνοι με ρώτησαν ποιες τρεις μέρες της εβδομάδας ήθελα να πηγαίνω για αιμοκάθαρση».
Τα προβλήματα με τα νεφρά του, παρουσιάστηκαν πριν από περίπου ενάμισι χρόνο. Όπως μας είπε ο κ Γεροκώστας, «είχα ψηλή κρεατινίνη γύρω στο 1,60-1,80 στις αναλύσεις αίματος που έκανα. Ακολούθως έλαβα τηλεφώνημα από τον γιατρό, ο οποίος μου είπε ότι έπρεπε να νοσηλευτώ. Έμεινα λοιπόν στο Νεφρολογικό Τμήμα σε δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους από 15 μέρες κάθε φορά. Δυστυχώς δεν επανήλθαν σε φυσιολογική λειτουργία τα νεφρά μου και έτσι άρχισα την αιμοκάθαρση σε μόνιμη βάση».
Στη δική του περίπτωση φαίνεται ότι η κληρονομικότητα έπαιξε και αυτή το δικό της ρόλο, ωστόσο υπήρξαν και άλλοι λόγοι για να νοσήσει. «Από ότι θυμάμαι η μακαριστή μητέρα μου υπέφερε από τα νεφρά της, παρόλο που εκείνα τα χρόνια δε γνώριζαν οι γιατροί όσα ξέρουν σήμερα. Πιθανόν να υπάρχει και ο παράγοντας της κληρονομικότητας στην περίπτωσή μου. Αλλά υπάρχουν και άλλοι λόγοι, σοβαρότεροι ίσως. Ότι δεν προσέχουμε τη διατροφή μας και όσο είμαστε και αισθανόμαστε υγιείς δεν παρακολουθούμαστε από τους γιατρούς όπως πρέπει. Είναι πολύ σημαντικό, ακόμα και σε νεαρές ηλικίες, να κάνουμε τακτικό checkup και να προσέχουμε τη διατροφή μας».
Ο ίδιος περιγράφει την αιμοκάθαρση ως ταλαιπωρία αλλά είναι η επιλογή που έχουν οι νεφροπαθείς, όπως λέει, για να συνεχίσει η ζωή τους. «Θυμάμαι την πρώτη μέρα, αφού είχα από πριν τη φίστουλα, με συνέδεσαν στη μηχανή και έπρεπε να κρατώ ακίνητο το χέρι μου για τέσσερις ολόκληρες ώρες.
Η αιμοκάθαρση χρειάζεται υπομονή και καλή διάθεση. Διότι αν σκεφτούμε ότι πριν από μερικά χρόνια δεν υπήρχε αυτή η επιλογή, σήμερα για να συνεχίσει η ζωή πρέπει να υποστούμε την ταλαιπωρία της αιμοκάθαρσης. Στην αιμοκάθαρση, υπάρχουν και περιστατικά δύσκολα, ασθενείς με διαβήτη, άλλοι με ακρωτηριασμένα άκρα.
Υπάρχουν και τα επακόλουθα της αιμοκάθαρσης. Σε πολλούς νεφροπαθείς, όπως και σε εμένα, πέφτει η πίεση. Άλλοι έχουν διάρροιες ή δυσκοιλιότητες. Όλα αυτά όμως αντιμετωπίζονται και επειδή είναι συχνή η επαφή με τους γιατρούς του τμήματος, αντιμετωπίζονται άμεσα τα όποια προβλήματα».
Η κοινωνική ζωή δεν είναι πάντοτε εφικτή για τους νεφροπαθείς, αφού οι παρενέργειες της αιμοκάθαρσης τους κρατάνε συχνά μακριά από συναντήσεις και δραστηριότητες. «Δυστυχώς δεν έχω τον ελεύθερο χρόνο που θα ήθελα, καθώς μετά την αιμοκάθαρση αντιμετωπίζουμε συχνά ναυτίες, αδιαθεσία και χρειάζεται χρόνος να περάσουν. Επίσης δεν μπορούμε εύκολα να πάμε ταξίδια στο εξωτερικό.
Δυσκολεύομαι να προγραμματιστώ, γιατί οι ώρες που κάνουμε αιμοκάθαρση καμιά φορά αλλάζουν, λόγω πολλών αιμοκαραρομένων. Παρά τις προσπάθειες του Τμήματος Αιμοκάθαρσης, για να μας έχουν συγκεκριμένες ώρες και μέρες, γίνονται αλλαγές πολλές φορές».
Πάντως, όπως μας είπε, υπάρχει και η καλή πλευρά από όλο αυτό, το δέσιμο δηλαδή, μεταξύ των νεφροπαθών και του προσωπικού του τμήματος. «Έτσι για να περνούν πιο ευχάριστα οι ώρες της αιμοκάθαρσης, έχουμε αναπτύξει φιλίες μεταξύ μας οι ομοιοπαθείς, είμαστε μια μικρή κοινωνία. Το Τμήμα Αιμοκάθαρσης είναι το δεύτερό μας σπίτι. Εκφράζω τις ευχαριστίες μου στο προσωπικό του Τμήματος Αιμοκάθαρσης γιατί κάνουν ότι μπορούν για να εξυπηρετήσουν τους ασθενείς, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν».
ΕΛΕΝΗ ΜΑΥΡΟΥΔΗ Ygeia-News
